OFF

یه دیالوگی تو فیلم دوازده سال بردگی هست که میگه:

«من نمیخوام زنده بمونم،میخوام زندگی کنم...»

حال و احوال این روزای خیلیامونه:)

ینفر پشت در اتاق گیر افتاده و کمک می‌خواد
و تو تنها نفری هستی که می‌تونی نجاتش بدی و تو هیچ چیزی نداری که بتونی باهاش در و بشکنی و باز کنی، چیکار می‌کنی؟
گفتم: من در و می‌شکنم
گفت: نمی‌شکنه
گفتم: کمک می‌خوام از کسی
گفت: کسی نیست که بخواد کمکت کنه 
گفتم: هیچکاری نمی‌تونم بکنم؟ 
گفت: نه
گفتم: پس باید چکار کنم؟ 
گفت: رها کن.
گفت: اونی که تو اتاقه، گذشته ی توئه
و اون هی داره خودش رو به تو
یادآوری می‌کنه اما تو کاری نمیتونی براش بکنی
پس باید رهاش کنی.
و این بسیار دردناکه ولی تنها راه نجاته.

روز ۱۵

میدونستم چیز خیلی خاصی نبودم،

اما تو طوری احساسم رو برانگیختی

که انگار بودم

مبتلا به چیزی هستیم که گریه درستش نمی‌کند، فریاد زدن جبرانش نمی‌کند، صبر کردن حلش نمی‌کند؛ تمام چیزی که ما نیاز داریم، پذیرفتن و رها کردن است.

روزایی که فکر می‌کنی خوشحالم در حقیقت روزایین که توانِ پنهون کردن غمامو داشتم،
تو فقط فکر می‌کنی که خوشحالم!
 

حداقل نصف ما، تو کل زندگیمون، نه یه اکیپ پایه داریم، نه یه مسافرت خفن‌ میریم، نه قراره دونفری تو کویر دراز بکشیم و به آسمون خیره بشیم؛
فقط میریم سرکارمون و با خانواده میجنگیم.
و آدم هایی که دوسشون داریم کیلومتر ها ازمون دورن.🖤
 

حس میکنم از یه سنی به بعد دیگه حوصله گرفتن وایب منفی از آدمای دورتو نداری، دیگه به این فک نمیکنی رفیقمه کلی خاطره داریم، یا حتی بهش احتیاج دارم فلان جا، انگاری ظرفیت ملاحظه کردنت پر شده، بدون توضیح کنار میذاری و عموما میشی آدم بده، ولی اکی عه.
 

غم‌های آدم با آدم بزرگ میشن و از یه جایی به بعد، دیگه تو تن آدم جا نمیشن.🪐
 

هروقت ناامید شدی این حرف چرچیل رو به خاطر بیار:
باد با شمع های خاموش کاری نداره؛اگه بهت سخت میگذره،بدون روشنی!!!
 

رها کن، بذار بره، بذار اتفاق بیوفته، در هر صورت هیچ چیز توی این دنیا به تو وعده داده نشده و متعلق به تو نبوده، تنها چیزی که برای توئه، خودتی.

هیچکس لیاقت اشک های تو را ندارد.

کسی هم که لیاقتش را داشته باشد هرگز تو را به گریه نخواهد انداخت.

‏«دوست داشتن بعضی آدما مثل اشتباه بستن
دکمه‌های پیراهنه، تا به آخرش نرسی
نمی‌فهمی که از همون اول اشتباه کردی»
 

درنهایت شاید اونقدرا برام مهم نباشه که دوست داشته نشم،

اما همیشه برام سواله که چطور این همه آدم ناجالب دوست داشته میشن و من نه .