OFF

این گفته‌ی آلبرت انیشتین برای من به‌شدت امیدبخشه؛ می‌گه:
«‏اگر می‌خواهید زندگی شادی داشته باشید، آن را به هدفی گره بزنید، نه به افراد یا اشیا.»

یه تعریف از افسردگی شنیدم، جالب بود:
«یه احساسیه که انگار یادت نمیاد حس بهتر داشتن چجوری بوده، و بعد کارهایی رو انجام میدی که فکر می‌کنی حالت رو بهتر می‌کنه، اما نمی‌کنه، حتی بدترش میکنه.  
و کارهایی که می‌ترسی انجامشون بدی، احتمالا کارهایی هستن که حالت رو بهتر می‌کنن، اما باز هم  نمی‌تونی انجام بدی، و دلیلی هم براش نداری.»

به خودت افتخار کردی؟
بخاطر مسیری که تو این چند ماهه گذشته طی کردی،
بخاطر جنگ‌های روانی خاموشی که به تنهایی پشت سر گذاشتی،
بخاطر موقعی که زمین خوردی و هیچکس نفهمید و عصای دستت نشد اما باز قوی‌تر از قبل بلند شدی.
به خودت افتخار کن تو خیلی قوی‌تر از اون چیزی هستی که فکر می‌کنی...

افرادی که به ما آسیب زدن، معمولا به جای احساس گناه، ازمون متنفر می‌شن، چون اونارو یاد بی‌رحمیشون می‌ندازیم.

لذت‌ بردن را یادمان ندادند از گرما مینالیم ،از سرما فرار می کنیم در جمع از شلوغی کلافه میشویم و در خلوت از تنهایی بغض می‌کنیم غافل از اینکه زندگی همان لحظاتی بود که میخواستیم بگذرند.

دنیا هیچ تعهدی، واسه تکرار هیچ لحظه‌ای، 
به هیچ‌کس نداده،
از ثانیه‌‌هات لذت ببر.

عجب پنج‌شنبه‌ای، از غروب جمعه هم صبح شنبه‌تره.

فرمول آرامش اینه که بدونی رفتنی میره، اومدنی میاد، موندنی میمونه،شدنی میشه، نشدنی نمیشه و غصه خوردن تو هم هیچ تاثیری تو این رفت وآمدها و شدن و نشدن‌ها نداره.

نمیدونم کدومتون نیاز دارید اینو بشنوید ولی ‏"نبودنش بهتر از نصفه نیمه بودنشه" رهاش کن.

يه سريا هستن كافيه به چشمات نگاه كنن،
حتي اگه كلی هم بخندی باز ميگن چرا ناراحتی؟
همونايی كه حتی از نحوه‌ی تايپ كردنت تو چتا،
از سكوت كردنت و نگاهت ميفهمن تو چته.
من به اونا ميگم واقعی ترينام.

امیدوارم اون چیزی که الان خیلی نگرانشی؛ فردا یه "آخیش حل شدِ" عمیق باشه گوشه ی قلبت.

 گاهی خدا پنجره ها رو می‌بنده و درارو قفل می‌کنه؛ اما مطمئن باش اون بیرون هوا طوفانیه و خدا داره ازت مراقبت می‌کنه.

‏همیشه یه کم حقیقت پشت "شوخی کردم” یه کم آگاهی پشت “نمی‌دونم” یه کم احساس پشت “مهم نیست” و یه کم درد پشت “خوبم” وجود داره.